"Iron Sky"

Kiedy usłyszałem o czym ma być "Iron Sky” nie mogłem wyjść z podziwu dla inwencji scenarzystów. Zaiste pomysł wydawał się mi przedniej jakości, to też nie mogłem się doczekać kiedy wreszcie będę mógł zobaczyć film. Coś tak absurdalnego w kinie zdarza się niezmiernie rzadko, a w naszym kraju to już nigdy.

źródło: http://moviecarpet.com/

O czym jest zatem "Iron Sky”? W 1945 roku niedobitki nazistów zbiegły na ciemną stronę Księżyca, gdzie zdołały wybudować całkiem niezłą bazę kosmiczną. Niemcy, znani ze świetnej organizacji, zaczęli wydobywać Helium 3, dzięki czemu zyskali ogromne rezerwy energii. Ideologia nazistowska przetrwała w niezmienionej formie, dlatego też księżycowa IV Rzesza snuła plany zemsty na USA. W 2018 roku amerykańscy astronauci przypadkowo odkryli nazistowską bazę, ale skończyło się to tragicznie: dowódca misji zginął na miejscu, natomiast czarnoskóry James Washington (Christopher Kirby) dostał się do niewoli. Naziści, pod wrażeniem możliwości telefonu komórkowego, postanowili wysłać na Ziemię ambitnego oberführera Klausa Adlera (Götz Otto), który miał zdobyć więcej tego typu urządzeń. W jakim celu? Oczywiście na potrzeby najnowszej wunderwaffe – tym razem flagowego statku kosmicznego IV Rzeszy nazwanego Götterdämmerung.

źródło: http://www.nosferadio.dk/

"Iron Sky” przy odrobinie wysiłku mogło być naprawdę fajnym filmem. Niestety twórcy od razu uderzyli w komediowy ton, przy czym naprawdę rzadko jest zabawnie. Na palcach jednej ręki mogę policzyć zabawne momenty m.in.: dosłowne wybielanie skóry wybielaczem, stanowisko Księżycowego Führera (Mondführer), motyw ze stacją kosmiczną Mir czy też sposób w jaki życie ocaliła Vivian. Na plus zasłużył również Udo Kier, gdyż Księżycowy Führer w jego wykonaniu wypadł naprawdę przekonująco. Poza tym bardzo fajne odwzorowano niemiecką technikę, która mimo upływu czasu zachowała charakterystyczne elementy (kosmiczne Zeppeliny, bardzo fajne skafandry kosmiczne, monumentalna architektura). A zatem do plusów można dodać efekty specjalne. I to właściwie tyle – o reszcie najlepiej zapomnieć. Szybko wkradają się idiotyczne rozwiązania fabularne, przykre przerysowanie postaci oraz przewidywalne lovestory. "Iron Sky” to niestety kolejny przypadek zmarnowania interesującego pomysłu na film. Naprawdę szkoda.

Ocena: 4/10 (dwie gwiazdki za zachwycenie mnie samym pomysłem).