"Kamper" (2016)

Dzięki rozlicznym zajęciom pobocznym oraz znakomitemu terminarzowi na tegorocznej edycji Letniego Taniego Kinobrania zameldowałem się dopiero w upalną sobotę pierwszego weekendu sierpnia (jeszcze ledwo zdążyłem na seans z powodu awarii tramwajowej). Na rozdziewiczenie kolejnej odsłony festiwalu z powodów patriotycznych wybrałem oczywiście polską produkcję (wieczna chwała wielkiej Polsce!). "Kamper" w reżyserii debiutującego Łukasza Grzegorzka zapowiadał się jako nie lada rozrywka utrzymana w klimatach Warszawy znanej z wczesnego etapu twórczości Taco Hemingwaya (w szczególności doskonałego Trójkąta warszawskiego czy wybornej Umowy o dzieło). Albo przynajmniej mi się tak wydawało z powodu przebłysków z dawno przeczytanej recenzji. W zasadzie mogło dotyczyć całkowicie innego filmu lub nie mieć miejsca wcale – ostatnio ponownie oglądałem "Zagubioną autostradę" Davida Lyncha, więc trudno ocenić co jest prawdą, a co imaginacją umysłu. Dla tych, którzy mieli niewielką styczność z grami komputerowymi służę wyjaśnieniem odnośnie tytułu filmu. Nie chodzi o samochód turystyczny, lecz o pewną taktykę polegającą na zajmowaniu trudno dostępnych pozycji i biernym oczekiwaniu na przeciwnika.

źródło: http://www.filmweb.pl

Tytułowy Kamper (Piotr Żurawski) to około 30-letni team leader zespołu testującego gry komputerowe. Dla wielu moich znajomych z paździerzowego przełomu podstawówki i liceum oraz zdecydowanej większości czytelników CD Action, taka praca była po prostu spełnieniem marzeń. Oprócz fajnej i niezaprzeczalnie interesującej pracy Kamper posiada oddaną małżonkę Manię (Marta Nieradkiewicz), mocno zainteresowaną kuchnią, oraz dosyć przestronne mieszkanie kupione za hajs teściów. Jednakże w tym na pozór doskonałym życiu nie wszystko jest całkowicie idealne. Niedojrzałość emocjonalna i idiotyczne żarty naszego bohatera coraz bardziej irytują jego żonę. Idylla dobiega końca, gdy pewnego dnia Mania wyznaje Kamperowi, że zdradziła go z uznanym szefem kuchni Markiem Baną (Jacek Braciak).

źródło: http://www.filmweb.pl

Chociaż po seansie wydaje się to mocno bezpodstawne, to w "Kamperze" pokładałem dosyć spore nadzieje na dobre kino. Niestety już wkrótce po rozpoczęciu się filmu Łukasza Grzegorzka dopadły mnie wątpliwości. Pod względem fabularnym jest to totalnie zwyczajna opowieść, która nie wyróżnia się kompletnie niczym z wyjątkiem może wysokiego stopnia niedojrzałości emocjonalnej głównego bohatera (przykładowo dla jego żony uprana pościel oznacza, że małżonek musiał uprawiać seks pod jej nieobecność). Nie oczekujcie zatem spektakularnych zwrotów akcji czy błyskotliwych konwersacji z ostrymi jak maczeta ripostami (do dialogów wrócimy jeszcze później). Jest naprawdę bardzo zwyczajnie: bohaterowie jedzą śniadania, rozmawiają, pracują, wychodzą do baru – ot, najzwyklejsza w świecie proza życia. W zasadzie jedynym wyjątkiem od zwyczajności egzystencji jest postać Luny (Sheily Jimenez), zmysłowej nauczycielki języka hiszpańskiego, wyjętej jakby z innej rzeczywistości (i dodajmy jeszcze: lecącej na takiego frajera). Tak naprawdę po tygodniu od seansu ciężko sobie przypomnieć z filmu coś więcej niż dosłownie kilka migawek, choć nie mogę powiedzieć, żebym specjalnie nudził się w kinie (warto podkreślić w tym miejscu, że "Kamper" trwa tylko półtorej godziny). Oprócz Luny z pewnością zapadła mi w pamięć znakomita parodia programów kulinarnych pokroju MasterChefa, w której po prostu bryluje Jacek Braciak.

źródło: http://www.filmweb.pl

Zdecydowanie brakuje mi choćby oddania specyficznego klimatu współczesnej Warszawy (po co te wszystkie panoramy miasta?). Chociaż z drugiej strony dzięki pominięciu atmosfery panującej w stolicy, film nabiera uniwersalnego wymiaru, dzięki któremu mógłby się rozgrywać w prawie każdym większym mieście z przeszklonymi biurowcami i foodtruckami. Zgodnie z obietnicą wróćmy na chwilę do dialogów. Współcześnie dochodzimy do bardzo dynamicznej zmiany w sposobie mówienia młodych ludzi (trzydziestolatków też to dotyczy). Pewne powiedzonka czy słowa, niczym memy (z których de facto często się wywodzą), mają określony żywot i to co kiedyś było na czasie, teraz brzmi trochę drętwo, żeby nie powiedzieć sztucznie. I tak właśnie odbieram frazy wypowiadane przez bohaterów. Ponadto już po seansie naczytałem się sporo o rzekomej głębi i przenikliwości "Kampera". Kurwa, głębię i przenikliwość to można znaleźć na przykład w Nieznośniej lekkości bytu Milana Kundery, a nie w opowieści o kolesiu, który nie wie gdzie kupić kołdrę, ponieważ nagle musiał przestać być dużym dzieckiem! Muszę jednak dodać, że jak na reżyserski debiut to Łukasz Grzegorzek poradził sobie pod względem realizacyjnym całkiem nieźle, a mimo wymienionych wyżej wad "Kamper" nie jest jawnie tragiczny i ociera się o solidność.

źródło: http://www.filmweb.pl

Warto również pochwalić twórców za doskonałe dobranie aktora do roli głównej. Piotr Żurawski zarówno pod względem fizycznym, jak i mentalnym, znakomicie nadaje się do występu jako Kamper. W odgrywaniu niedojrzałości intelektualnej wydaje się tak naturalny, że zacząłem się obawiać czy nie gra po prostu samego siebie (ale miejmy nadzieję, że jest po prostu dobrym aktorem). Marta Nieradkiewicz postawiła z kolei na kompletne wtopienie w zwyczajność produkcji. Jakże blado wygląda na tle pomysłowej Golshifteh Farahani z niedawno recenzowanego "Patersona"! A przecież Polka miała do zagrania o wiele więcej dramy i emocji! W zasadzie zapamiętałem jej jedną przejmująca scenę – wybuch długo skrywanej frustracji do nieoczekiwanie realistycznym podejściu Kampera do pomysłu z foodtruckiem. Bartłomiej Świderski (Carlos) oraz Justyna Suwała (Dorota) jako postacie drugoplanowe są całkiem w porządku. Jednak prawdziwą wisienką na torcie jest Jacek Braciak, wcielający się w znającego życie szefa kuchni. Naprawdę, genialny występ!

źródło: http://www.filmweb.pl

"Kamper" zawiódł moje oczekiwania po całości, ale nie jest to produkcja, którą należy całkowicie skreślić. Jeżeli kiedyś będziecie dysponować wolnym czasem to można sobie od biedy zapuścić – średnio wzbogaci to Wasze życie intelektualne, ale również nie poczujecie się zubożeni. Idealny film do obejrzenia i zapomnienia. Łukasz Grzegorzek jest dopiero na początku budowania własnej legendy, więc miejmy nadzieję, że jego kolejne produkcje będą znacznie lepsze – solidność już prawie osiągnął.

źródło: http://www.filmweb.pl

Ocena: 5/10.